دانشیار گروه مهندسی مواد، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه میبد، ایران
10.22034/frj.2019.185684.1083
چکیده
در این تحقیق، انجماد آلیاژهای یوتکتیک آلومینیم-آهن (حاوی 5/0، 1 و 5/1 درصد وزنی آهن) در یک قالب فلزی به روش اختلاف محدود شبیهسازی شد و حساسیت به ترک گرم مورد بررسی قرار گرفت. قالب به گونهای طراحی شد که جهت انجماد به سمت مرکز قالب باشد. نتایج نشان داد که انجماد در دو مرحله انجام میشود. در مرحلهی اول ضخامت ناحیهی خمیری افزایش و در مرحلهی دوم کاهش مییابد. با افزایش مقدار آهن، زمان مرحلهی اول کاهش مییابد ولی زمان مرحلهی دوم مستقل از مقدار آهن است. در این تحقیق، شرط تشکیل ترک گرم وجود شبکهی پیوستهی جامد پرویوتکتیک در نظر گرفته شد و شاخصی بر اساس ضخامت ناحیهی خمیری و زمان موضعی انجماد برای بررسی تمایل به تشکیل ترک گرم معرفی شد. در این شاخص ترکهایی که با مذاب یوتکتیک پر میشوند به عنوان ترک گرم پر شده در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد هر سه آلیاژ در مرحلهی اول انجماد در نزدیکی سطح که انجماد به صورت غیر تعادلی است به ترک گرم حساس هستند؛ ولی در مرحلهی دوم انجماد، هر سه آلیاژ تقریباً به صورت تعادلی سرد میشوند. در این شرایط، کسر جامد در آلیاژ Al-1.5wt%Fe کمتر از 25/0 بوده و حساس به ترک گرم پر شده نیست. بیشترین حساسیت به ترک گرم پر شده در مرحلهی اول انجماد مربوط به آلیاژهای 1 و 5/1 درصد آهن است. در مرحلهی دوم انجماد نیز حساسیت به تشکیل ترک گرم در آلیاژ حاوی 1 درصد وزنی آهن از 5/0 درصد وزنی آهن بیشتر است.
علیزاده, مصطفی. (1398). بررسی تشکیل ترک گرم در آلیاژهای یوتکتیک آلومینیم-آهن در محدوده دمایی خمیری به کمک شبیهسازی انجماد . پژوهشنامه ریخته گری, 3(2), 101-112. doi: 10.22034/frj.2019.185684.1083
MLA
مصطفی علیزاده. "بررسی تشکیل ترک گرم در آلیاژهای یوتکتیک آلومینیم-آهن در محدوده دمایی خمیری به کمک شبیهسازی انجماد ". پژوهشنامه ریخته گری, 3, 2, 1398, 101-112. doi: 10.22034/frj.2019.185684.1083
HARVARD
علیزاده, مصطفی. (1398). 'بررسی تشکیل ترک گرم در آلیاژهای یوتکتیک آلومینیم-آهن در محدوده دمایی خمیری به کمک شبیهسازی انجماد ', پژوهشنامه ریخته گری, 3(2), pp. 101-112. doi: 10.22034/frj.2019.185684.1083
VANCOUVER
علیزاده, مصطفی. بررسی تشکیل ترک گرم در آلیاژهای یوتکتیک آلومینیم-آهن در محدوده دمایی خمیری به کمک شبیهسازی انجماد . پژوهشنامه ریخته گری, 1398; 3(2): 101-112. doi: 10.22034/frj.2019.185684.1083